ବୋଧହୁଏ
ବରଗଛଟି ଦୁଇଶହ ବର୍ଷ ବୟସ୍କ ହେବ | ରାଜ୍ୟ ପ୍ରଶାସନିକ
ନ୍ୟାୟାଧିକରଣ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ସମୀପବର୍ତ୍ତୀ ରାସ୍ତା କୋଣରେ ଏହାର ଅବସ୍ଥିତି | ତାର ପାଦଦେଶ ଅତ୍ୟନ୍ତ
ରୋମାଂଚକର |
ମୋ ହୃଦୟରେ ଭକ୍ତି ଏବଂ
ଶିହରଣ ଉଦ୍ରେକ କରିଥାଏ | ବୃକ୍ଷର ଅନେକ ପ୍ରାଚୀନ
ଶାଖା ଦ୍ରୁମରେ ପରିଣତ ହୋଇ ମୂଳବୃକ୍ଷର ଶରଣାଗତ ହୋଇ ସେହିଠାରେ ବାସ କରନ୍ତି | ଏକ ହୃଦୟବାନ ସମାଜ ଏହି
ପାଦଦେଶକୁ ସୁରମ୍ୟ ରଖିବା ପାଇଁ ତତ୍ପର ହୋଇଥାନ୍ତେ | ଏଠି ତାହା ଆଶା କରିବା ବୃଥା
;
କାରଣ ହୃଦୟର ଅଭାବ | ତେବେ ପ୍ରତିଦିନ ସେହି
ପାଦଦେଶର ଭୀମକାଂତ ରୂପ ଦେଖିବାକୁ ମୋତେ ଭଲଲାଗେ ଏବଂ ମୋ ବନ୍ଧୁଙ୍କ ଅଜଣାତରେ ମୁଁ ମଥା ନୁଆଁଇ
ସେହି ପ୍ରାଚୀନ ଦ୍ରୁମ ମୂଳକୁ ମୋର ଭକ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବ ଜଣାଏ ; ମୋତେ ଏହା ଭଲ ଲାଗେ | ବର୍ତ୍ତମାନ ମୂଳଦେଶ
ଅବିମନୁଷ୍ୟତା ଦ୍ୱାରା କବଳିତ ; କେତୋଟି କୋଇଲା ବସ୍ତା
ସେଠାରେ ଗଦା ହୋଇ ରହେ | ସମୀପବର୍ତ୍ତୀ ଭଙ୍ଗାହାଡ
ଯୋଡ଼ା କେନ୍ଦ୍ରରେ ବୋଧହୁଏ ନିଆଁ ଚେଙ୍କ ଦେବାପାଇଁ ଏହି କୋଇଲାର ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ : ମୁଁ
କିନ୍ତୁ ଏସମ୍ପର୍କରେ ବିଶେଷ ଅନୁସନ୍ଧାନ କରିନାହିଁ | ପାଦଦେଶ ମନୁଷ୍ୟ ମୁତ୍ରତ୍ୟାଗ
ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଏକ ଆଦର୍ଶ ସ୍ଥାନ ଭାବରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ | ବେଳେବେଳେ ମୁଁ ଭାବେ ଯଦି
ଏଭଳି ବ୍ୟବହାର ହେଉ ନଥାନ୍ତା ତେବେ ଆମ ରୁଗ୍ଣ ବ୍ୟବସ୍ଥା କଣ ବା କରିଥାନ୍ତା ? ହୁଏତ ବୃକ୍ଷର ପାଦଦେଶ ରେ
ସିନ୍ଦୁର ଲଗାଇ କିଛି ନାଲି ଶଙ୍ଖା ଝୁଲାଇ ଜଣେ ଦାଢିଆ ବାବା ତିଳକ ଲଗାଇ ବେପାର କରିଥାନ୍ତେ | ସେ ଯାହାହେଉ ; ବୃକ୍ଷରାଜ ଏହି ଅବସ୍ଥାରେ
ଆଜି ରହିଛନ୍ତି | ବର୍ତ୍ତମାନ ବୃକ୍ଷ ଶାଖାମାନ
ନାଲିନାଲି ଛୋଟ ଫଳରେ ଶୋଭା ପାଉଛନ୍ତି | ବରଗଛର ଏହି ବିଶେଷତ୍ବ ମୋତେ
ଭଲ ଲାଗେ |
ଫଳ ଗୁଡିକ ମନୁଷ୍ୟ ପାଇଁ
ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ନଥାଏ | ପକ୍ଷୀ, ଗୁଣ୍ଡୁଚିମୁଷା ଏହି ଫଳ
ପାଇଁ ପାଗଳ ହୁଅନ୍ତି | ବୃକ୍ଷ ଅସଂଖ୍ୟ ପକ୍ଷୀଙ୍କ
ବାସସ୍ଥାନ ହୋଇ ରହିଛି | ଅନ୍ତତଃ ଏହି ମହାଦ୍ରୁମ
ଏହିଭଳି ଅବସ୍ଥାରେ ରହିଥାଉ | ଗୁଣ୍ଡୁଚିମୁଷାଙ୍କ ପାଇଁ ଆଉ
ଅନେକ ପକ୍ଷୀ ମାନଙ୍କ ପାଇଁ | ଆମ ଉତ୍ତପ୍ତ ନଗରୀର
ତଥାକଥିତ ବିକାଶ ପାଇଁ କେଉଁଦିନ ରାସ୍ତା ପ୍ରଶସ୍ତିକରଣ ବାହାନାରେ ଠିକାଦାର ଏହି ପ୍ରାଚୀନ
ବୃକ୍ଷର ହତ୍ୟା ନ କରୁ | ଏହାହିଁ ମୋର ପ୍ରାର୍ଥନା |
ପ୍ରତିଦିନ
ସକାଳ ପ୍ରାୟ ଛ'ଟା ବେଳକୁ ରାଜ୍ୟ
ପ୍ରଶାସନିକ ନ୍ୟାୟାଧିକରଣ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ସମୀପବର୍ତ୍ତୀ ହୋଟେଲଟି କର୍ମଚଞ୍ଚଳ ହୋଇଯାଏ | ଆଜି ମଧ୍ୟ ଏହି ଶୃଙ୍ଖଳାରେ
ବ୍ୟତିକ୍ରମ ହୋଇନଥିଲା | ଆମେ ଦୁହେଁ ମନ୍ଦିର
ଉଦ୍ୟାନରେ ପ୍ରାତଃ ଭ୍ରମଣ ସାରି ଘରକୁ ଫେରିବା ବାଟରେ କିଛି ସମୟ ହୋଟେଲରେ କାର୍ଯ୍ୟବ୍ୟସ୍ତ ଜଣେ
ହୃଷ୍ଟପୃଷ୍ଟ ଯୁବକ ସହିତ କଥାବାର୍ତା ହେଲୁ | ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ବାଲ୍ଟିରେ ବଟା
ମସଲା :ଆଉ ଗୋଟେ ବଡ ବାଲ୍ଟିରେ କଟା ପିଆଜ ଭର୍ତ୍ତି ଥାଏ | ପ୍ରାୟ ପାଂଚ କିଲୋଗ୍ରାମ
ସିଝା ଆଳୁ ଅନ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଆଲୁମୁନିଅମ ଡେ଼କଚିରେ ରଖା ହେଇଥାଏ | ଗ୍ୟାସଚୁଲିରେ ବଡ କରେଇଟିଏ
ବସିଥାଏ ଓ ପ୍ରାୟ ଲିଟରେ ତେଲ ଗରମ ହେଉଥାଏ | ଆମ ଆଗରେ ଅଧା ପିଆଜ ତେଲରେ
ପକେଇବା ପରେ ଯୁବକଟି ଆମ କଥା ଶୁଣିଲା | ହୋଟେଲ ବିଷୟରେ କିଛି
ଜାଣିବାପାଇଁ ମୋର ବହୁତ ଦିନରୁ ଆଗ୍ରହ ଥିଲା | ଯୁବକ ଆମକୁ କହିଲା ,
"ହୋଟେଲରେ ଏତିକିବେଳୁ କାମ
ଚାଲି ଅପରାହ୍ନ ଚାରିଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାଲେ | ଏଇଠି କେବଳ ଦିନ ଭୋଜନ
ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଏ ଓ ଗ୍ରାହକ ପ୍ରାୟ ଏଗାରଟା ବେଳୁ ଖାଇବା ପାଇଁ ଆସିବା ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତି | ଖିଆ ଶେଷ ହେଉହେଉ ଦିନ
ତିନିଟା ଉପରେ ବାଜିଥାଏ | ସାଦା ମିଲ ପଚାଶ ଟଙ୍କାରେ
ମିଳେ |
ଆଇଁସ ମିଲ ବି ମିଳେ|"
ଏହାଛଡା ହୋଟେଲରେ; ଭାତ-ମାଂସ ଥାଳି :
କୁକୁଡ଼ା- ଭାତ ଥାଳି; ମାଛ-ଭାତ ଥାଳି , ମଟନ ବିରିଆନୀ ; ଚିକନ ବିରିଆନୀ ; ପରିବା ବିରିଆନୀ ମଧ୍ୟ ମିଳେ
|
ରୁଷେଇ ଓ ଭଣ୍ଡାର ଘର ପାଖକୁ
ଲାଗି ଆଉ ଗୋଟିଏ ବଖରା; ସେଠାରେ ଲୋକେ ଚୌକି
ଟେବୁଲରେ ଭୋଜନ କରନ୍ତି | ଏକକାଳୀନ କୋଡିଏ-ପଚିଶ ଜଣ
ସେଠାରେ ଖାଇବାର ବନ୍ଦୋବସ୍ତ ଅଛି | ଏତେଗୁଡ଼େ ତଥ୍ୟ ପାଇ ମୁଁ ଓ
ବନ୍ଧୁ ଖୁସି ହେଲୁ |ଦେଖିଲୁ ଖାଇବା କୋଠରୀ ଆଡକୁ
ନିରବ ଓ ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇ ଚାହିଁ ଗୋଟେ ଵୃଷବ ଅପେକ୍ଷା କରିଛି |
"ଏଇ ଷଣ୍ଢଟି କେତେବେଳେ ଖାଏ ?"
ମୁଁ ପଚାରିଲି | ଯୁବକ ଉତ୍ତରରେ କହିଲା
" ଏବେ ଖାଇବ ଓ ସେ ଗଲା ମାତ୍ରକେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଷଣ୍ଢ ଆସିବ ; ତାପରେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଏବଂ ତା'ପରେ ଶେଷ ଓ ଚତୁର୍ଥ ଵୃଷବ
ଆସିବ |"
"କଣ ଖାଇବାକୁ ଦିଅ ?"
ମୋ ବନ୍ଧୁ ପଚାରିଲେ |"
ପ୍ରତ୍ୟେକ ଷଣ୍ଢ କିଲେ କଂଚା
ଆଳୁ ଖାଆନ୍ତି |" ଯୁବକ କହିଲା |
"ରନ୍ଧା ହେଇଥିବା ଖାଦ୍ୟ
ଏଇଠି ରଖାହେବ; ଷଣ୍ଢ ଖାଇ ଦେବେନି" ? ମୁଁ ପଚାରିଲି | ଯୁବକ ମନାକଲା, କହିଲା " ସେମାନେ
ଇଆଡ଼େ ମୋଟେ ଚାହିଁବେନି : କଂଚାଆଳୁ ଖାଇବା ମାତ୍ରକେ ଚାଲିଯିବେ |"
ମୁଁ ଭାବିଲି ସେମାନେ
ନିଶୁଲ୍କ ଭୋଜନ କରନ୍ତି ; ତାଙ୍କର ତ ସଂସ୍କାର ଅଛି !!
ସେମାନେ ନିୟମ ଦ୍ୱାରା ପରିଚାଳିତ ; ଏକାସଙ୍ଗେ ଦଳଟିଏ ଆସିବେନି ; କାହାକୁ ଡରେଇବେନି ; ବଂଚିବା ପାଇଁ ଯାହା
ନିତାନ୍ତ ଆବଶ୍ୟକ ସେତିକି ପାଇ ନିରବରେ ଚାଲିଯିବେ | ମୋର ମନେହେଲା ହୋଟେଲ
କର୍ମଚାରୀମାନେ ଷଣ୍ଢ ମାନଙ୍କୁ ଆଦରରେ ସତ୍କାର କରନ୍ତି ଏବଂ ଏହା ତାଙ୍କ ବୃତ୍ତିର ଏକ ଆବଶ୍ୟକୀୟ
ଅଙ୍ଗ ଭାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିଛନ୍ତି | ଵୃଷବ ଚାରୋଟି ଏହି
ଭୋଜନାଳୟରେ " ଅତିଥି ଦେବୋ ଭବ" ଦର୍ଶନ ଦ୍ୱାରା ଆପ୍ୟାୟିତ ହୋଇଥାନ୍ତି | ବୋଧହୁଏ, ଏହି ଦର୍ଶନରେ ବିଶ୍ବାସ କରି
ଏହି ଛୋଟ ହୋଟେଲଟିରେ ମାନବ ସେବା ଅବ୍ୟାହତ ରହିଛି |
(27th
May, 2017)
*********
No comments:
Post a Comment